Soms weet je eigenlijk niet precies waarom je een kledingstuk eigenlijk leuk vindt. Dat hadden wij in ieder geval toen we een van onze allereerste kledingstukken, het groene strikrokje, ontworpen. Want eigenlijk was ie vooral heel erg.. pistachegroen. En eigenlijk heel erg tuttig. Maar toch, we vonden hem zelf geweldig. En gelukkig vonden de klanten van de 50|50 store dat ook, want binnen no time was het rokje verkocht!
En dus maakten we, zodra Yna weer een kokerrok had opgeduikeld, nog een strikrok. Een zwarte deze keer. En weer met een grote strik.
Bij gebrek aan een paspop werd goede vriendin Nynke even voor de gelegenheid in de rok gehesen, zodat we een foto konden maken voordat de rok naar de winkel ging. Hier het resultaat! ( Doordat we de foto's niet bij daglicht hebben genomen zijn de kleuren niet helemaal goed, maar het rokje was effen zwart)
 |
| zwart rokje, maat 38, verkocht |
En ja hoor, het rokje hing nog maar net in de rekken en hij was alweer verkocht.
En dus.. wilden we nog een maken. Maar de voorraad geschikte kokerrokjes leek inmiddels een beetje op te raken! Totdat Marije in Groningen het volgende exemplaar tegen het lijf liep:
 |
| eindproduct is ongeveer maat 42 |
"Oo wat geweldig!" dacht ze, om vervolgens bij haar zinnen te komen en te beseffen dat de rok lelijk, heel erg lelijk was. Maar toch, ook geweldig! Want waar vind je nu nog zoveel groen en stof in één rok? Heel veel materiaal om mee te werken dus! En daarom zetten we resoluut de schaar erin, om het lelijke eendje om te toveren in een strikrok. De foto's van het eindresultaat komen er snel aan ( die zitten nog ergens op een camera), maar inmiddels hangt dit laatste rokje in de rekken van de 50|50-store in Groningen. En als het goed is... is ie nog niet verkocht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten